Zamów e-Receptę
Sprawdź e-Wyniki
Rejestracja on-line
32 411 00 00
Wole tarczycy
Wole – powiększenie tarczycy (objętość tarczycy większa niż 18 ml u kobiet lub 25 ml u mężczyzn) o różnej etiologii. Nie jest ono chorobą samą w sobie, a jedynie objawem klinicznym. Wole są powszechnie spotykane w populacji ogólnej.
Termin „wole” (tarczycy) nie jest jednoznaczny. Może odnosić się do:
Wole (rozlane) endemiczne jest to występowanie wola obojętnego lub niedoczynnego u więcej niż 10% dorosłych mieszkańców danego terenu (więcej niż 5% dzieci w wieku 6–14 lat). Wywołane jest chronicznym niedoborem jodu w pokarmach. Wole endemiczne spotykane było często na terenie Polski. Obecnie praktycznie nie występuje. Nienowotworowe i niezapalne powiększenie tarczycy, będące najczęściej następstwem niedoboru jodu
Wole guzowate
Charakterystyczne dla tego rodzaju wola jest występowanie wyczuwalnych bądź też mniejszych guzków rozsianych w miąższu tarczycy. Jodochwytność ocenia się w badaniu scyntygraficznym, w którym to przy pomocy gammakamery bada się rozmieszczenie, podanego wcześniej pierwiastka promieniotwórczego, jodu 131. Klasyfikacja guzków opiera się na ich jodochwytności.
Wyróżnia się:
- Wole miąższowe tarczycy
- Wole rozlane
- Wole guzkowe
Wole – powiększenie tarczycy (objętość tarczycy większa niż 18 ml u kobiet lub 25 ml u mężczyzn) o różnej etiologii. Nie jest ono chorobą samą w sobie, a jedynie objawem klinicznym. Wole są powszechnie spotykane w populacji ogólnej.
Termin „wole” (tarczycy) nie jest jednoznaczny. Może odnosić się do:
- powiększenia tarczycy (przekroczenia górnej normy objętości właściwej do wieku, płci i populacji);
- obecności wyczuwalnych w badaniu fizykalnym guzków tarczycy lub obecności potwierdzonych w badaniu obrazowym zmian ogniskowych o średnicy ponad 1 cm – bez względu na objętość gruczołu – mówi się wówczas o tzw. wolu guzowatym lub wolu guzkowatym;
- obecności tkanki tarczycowej w miejscu niefizjologicznym, bez względu na obecność prawidłowego gruczołu w położeniu prawidłowym – np. wole zamostkowe, wole językowe, wole sercowe, wole jajnikowe.
Wole (rozlane) endemiczne jest to występowanie wola obojętnego lub niedoczynnego u więcej niż 10% dorosłych mieszkańców danego terenu (więcej niż 5% dzieci w wieku 6–14 lat). Wywołane jest chronicznym niedoborem jodu w pokarmach. Wole endemiczne spotykane było często na terenie Polski. Obecnie praktycznie nie występuje. Nienowotworowe i niezapalne powiększenie tarczycy, będące najczęściej następstwem niedoboru jodu
Wole guzowate
Charakterystyczne dla tego rodzaju wola jest występowanie wyczuwalnych bądź też mniejszych guzków rozsianych w miąższu tarczycy. Jodochwytność ocenia się w badaniu scyntygraficznym, w którym to przy pomocy gammakamery bada się rozmieszczenie, podanego wcześniej pierwiastka promieniotwórczego, jodu 131. Klasyfikacja guzków opiera się na ich jodochwytności.
Wyróżnia się:
- guzki „zimne” – nie wychwytują jodu (torbiel, martwica, krwiak, rak);
- guzki „ciepłe” – wychwytują jod w ilości zbliżonej do wychwytu całego miąższu tarczycy;
- guzki „gorące” – wychwytują większość jodu, wytwarzając duże ilości hormonów, hamują wydzielanie TSH w przysadce, powodując zablokowanie wychwytu jodu i wydzielanie hormonów przez pozostałą część miąższu.