EPIONE. Twoje zdrowie, nasza misja.

zmień czcionkę:
zmień kontrast:
Zamów e-Receptę
Sprawdź e-Wyniki
Rejestracja on-line
32 411 00 00
Zamów e-Receptę
Sprawdź e-Wyniki
Rejestracja on-line
32 411 00 00
UE - logo
UE - logo
Epione - logo
UE - logo
UE - logo
« Powrót do menu
Ankieta Jakości EPIONE
Państwa opinie i uwagi
na temat naszej
działalności stanowią
dla nas cenne źródło
informacji.
WYPEŁNIJ ANKIETĘ

Porady Rehabilitacyjne EPIONE

Fizjoterapia / Rehabilitacja
Ostroga piętowa - Ćwiczenia oraz Porady Rehabilitacyjne


Aby z sukcesem pozbyć się ostrogi piętowej należy sobie zadać pytanie: Jaki jest mechanizm jej powstania? Należy zastosować leczenie likwidujące przyczynę jej powstania, a nie tylko likwidować ból, który jest sygnałem informującym nas, że dzieje się coś złego.


Na początek krótkie przybliżenie anatomii [ryc.1]. Na tylnej części kości piętowej przymocowuje się ścięgno mięśnia trójgłowego łydki – ścięgno Achillesa. Na guzowatości kości piętowej natomiast ma swój początek rozcięgno podeszwowe, które rozdziela się na 5 pasm, biegnących aż do podstawy paliczków bliższych kolejnych palców stopy.  [1]

Rozcięgno podeszwowe jest kluczową strukturą podczas walki z ostrogą piętową. Stanowi ono bowiem podporę dla łuku podłużnego stopy, dzięki któremu siła nacisku podczas chodu czy biegu na podłoże jest równomiernie rozkładana i amortyzowana.
Mechanizm powstawania ostrogi piętowej oparty jest o układ mięśniowo–powięziowy. Ludzkie ciało otaczają taśmy mięśniowo–powięziowe, jedną z nich jest taśma powierzchowna tylna, która biegnie od czepca ścięgnistego na głowie poprzez mięśnie w odcinku szyjnym, piersiowym, lędźwiowym, tylne powierzchnie nóg aż do czubków palców stóp. Przeciążenia w jednym miejscu taśmy mogą dawać efekty bólowe w innym miejscu.
 
Podczas ruchu stopy udział bierze współpraca mięśnia trójgłowego łydki i rozcięgna podeszwowego, natomiast miejscem osi obrotu jest kość piętowa. Podczas obciążenia dochodzi do największych naprężeń i napięć wszystkich struktur, które są przyczepione do kości piętowej. Przy prawidłowym ustawieniu struktury te wytrzymują obciążenia. Natomiast przy jakiejkolwiek nieprawidłowości w ustawieniu pięty rozcięgno podeszwowe pracuje w bardzo niekorzystnych warunkach i dochodzi do silnych przeciążeń w okolicy przyczepu na guzie piętowym. Poprzez nakładające się mikrourazy, powstaje stan zapalny. W kolejnym etapie mają miejsce procesy odkładania wapnia, które na zdjęciu rtg widać w postaci ostrogi.  Wtórnie tworzy się przykurcz mięśnia brzuchatego łydki.[2]


Pojawienie się ostrogi piętowej najczęściej dotyczy:
  • kobiet z nadwagą, po menopauzie
  • osób pracujących w zawodach wymagających długotrwałego stania
  • osób starszych, z różnymi deformacjami stopy lub ze zmianami zwyrodnieniowymi
  • sportowców po przeciążeniu rozcięgna podeszwowego
 
Leczenie ostrogi piętowej polega przede wszystkim na:
  • zwiększeniu ruchomości stawu skokowego i stopy;
  • skorygowaniu złego ustawienia oraz poprawie biomechaniki pracy stopy;
  • rozluźnieniu mięśni łydki oraz całej taśmy tylnej;
  • poprawie koordynacji mięśniowej;
  • pracy nad mięśniami stabilizującymi łuki stopy;
  • działaniu przeciwbólowym oraz przeciwzapalnym.
Do osiągnięcia pozytywnych efektów stosowane są techniki terapii mięśniowo – powięziowej, pracy manualnej, mobilizowanie stawów. Trzeba działać kompleksowo. Terapię można wspomóc fizykoterapią: laserem, ultradźwiękami czy falą uderzeniową.


Ćwiczenia, które zalecane są do wykonywania w domu, jako uzupełnienie terapii:
  1. Rozciąganie rozcięgna podeszwowego – w pozycji siadu prostego należy przy pomocy własnych rąk rozciągać rozcięgno poprzez zgięcie grzbietowe stopy i palców przy wyprostowanym kolanie. Gdy jest z tym problem można pomóc sobie taśmą bądź paskiem.
  2. Automasaż przy pomocy rollera (bądź piłeczki) od podeszwy stopy do poprzez tylną część podudzia i uda – siadamy na podłodze, opieramy stopę na rollerze. Poprzez masaż rozluźniamy stopę, następnie podudzie oraz udo.
  3. Rozciąganie mięśnia trójgłowego łydki – stajemy naprzeciwko ściany, opierając się o nią rękami. Niebolesną nogę przesuwamy do przodu i lekko uginamy w kolanie, bolesną wyprostowaną w kolanie przesuwamy lekko w tył. Należy pilnować aby obie stopy były ułożone równolegle, a noga z tyłu miała dociśniętą piętę. Następnie uginamy nogę z przodu, przy wyprostowanym tułowiu, do momentu aż poczujemy ciągnięcie łydki. Trzymać tą pozycję na początku kilka sekund. Gdy przestanie ciągnąć pogłębić zgięcie.      
     
Oto kilka cennych uwag, które należy zastosować podczas ćwiczeń:
  1. Najlepiej wykonywać te ćwiczenia rano, ponieważ w nocy w trakcie odpoczynku rozcięgno podeszwowe się kurczy i staje się mniej elastyczne. Szybkie wstanie z łóżka często powoduje odczuwanie bólu.
  2. Podczas ćwiczeń należy odczuwać delikatne rozciąganie, nie ma to być silny ból.
  3. Czas trwania każdego ćwiczenia ok. 5 minut.

     
Pacjenci zazwyczaj do lekarza zgłaszają się zbyt późno, a przewlekły stan zapalny jest trudny do leczenia. Najlepiej zgłosić się do fizjoterapeuty gdy tylko pojawią się dolegliwości bólowe.
 


ZADZWOŃ I UMÓWI SIĘ TELEFONICZNIE NA KONSULTACJĘ Z FIZJOTERAPEUTĄ


Opracowała mgr Magdalena Urbanek
Rys.
  1. http://podologiaortopedyczna.pl/pronacja-i-supinacja-czym-tak-naprawde-sa-w-trakcie-chodu/
  2. https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/33/Calc_spur.jpg
 
wróć do aktualności